معرفی فیلم سینمایی اورکا
فیلم اورکا، یکی از بهترین فیلم‌های ایرانی درام سال ۱۴۰۰ است. در ادامه به معرفی فیلم سینمایی اورکا خواهیم پرداخت.
فیلم اورکا که اولین تجربه بلند سینمایی برای سحر مصیبی بود، در هفتمین دوره رویداد سالانه استعدادیابی موسسه فیلم دوحه “قمره” قبول شد. سپس در اکران اول خود، در آبان ماه سال ۱۴۰۰ در جشنواره اجیال دوحه در قطر، توانست جایزه بهترین فیلم از دیدگاه تماشاگران فستیوال دوحه را به دست آورد.
این فیلم، یکی از آثار موفق ایرانی است. ژانر فیلم اورکا را می‌توان درام دانست. مدت زمان فیلم اورکا ترانه علیدوستی تقریبا ۱ ساعت و ۴۷ دقیقه طول می‌کشد. اما درباره تاریخ اکران فیلم اورکا باید بدانید که این فیلم هم اکنون به شکل قاچاق در دسترس عموم قرار گرفته است.
خلاصه داستان:
فیلم اورکا روایتی واقعی از داستان زندگی الهام اصغری است. الهام، مربی شنای استخر است و به عنوان یک زن، تحت خشونت خانگی قرار گرفته. توسط ضرب و شتم همسرش دو ماه را در کما سپری می‌کند و بعد از آن برای گذر از حال بد به شمال می‌رود. او دو شب متوالی را تا صبح در دریای خزر شنا می‌کند.
گویا الهام قصد خودکشی دارد. اما به یکباره می‌فهمد که شنا در دریا خودش یک استقامت و توانایی بالا را می‌پذیرد. بنابر این پیگیر کارهای مجوز برای شنای آزاد می‌شود. اما با قوانین سفت و سختی از جانب فدراسیون ورزش ایران رو به رو می‌شود که شنا کردن و مدال آوری را برای او غیر ممکن می‌کند. فدراسیون حتی رکورد دوازده کیلومتر شنای او را کذب می‌خواند. و از ثبت این رکورد سرباز می‌زند.
الهام بعد از نادیده گرفته شدن توسط فدراسیون ورزشی به جنوب کشور سفر می‌کند و سعی دارد رکورد خود را در دریای عمان نیز ثبت کند اما با حمله آگاهانه و طبق نقشه نیرو‌های گشت ساحلی در دریا آسیب می‌بیند و با شکستگی‌های ناشی از حجوم گشت ساحلی به تهران باز می‌گردد. در نهایت الهام به طور مستقل رکوردی را در گینس به ثبت می‌رساند. رکوردی نمادین با عنوان شنا با دستان بسته در آب‌های آزاد.
بازیگران فیلم اورکا
- ترانه علیدوستی
- مهتاب نصیرپور
- مسعود کرامتی
- مهتاب کرامتی
- حسن اعلایی
- سپیده اعلایی
- مبین رستگار
- فاطمه نیشابوری
- کاظم ابراهیم زاده
- شکوفه موسوی
- آرمیک قریبیان
و در آخر
در اورکا همه چیز برای الهام دریا را تداعی می‌کند. کارگردان برای نماد سازی از دریا تمام تلاشش را به کار گرفته و حقیقتا موفق هم شده است. از ماهی‌های بازار که بوی دریا را از پشت مانیتور هم می‌توانند به مخاطب منتقل کنند گرفته تا پارچ آبی که روی میز می‌ریزد و لمس همان خیسی اندک تشویش ترانه علیدوستی را آرام می‌کند؛ همه و همه یاد دریا را برای الهام زنده می‌کنند.
الهام طوری به دریا چشم می‌دوزد، که دلتنگی را می‌شود از کادر‌های او در کنار دریا دید. این نوع دلتنگی بسیار غریب است. چرا که او حتی وقتی کنار ساحل قدم می‌زند هم نوع قوی از دلتنگی را بروز می‌دهد. شاید هم بشود گفت که الهام عاشق دریا است و هیچ چیزی برای او جز آب قابل اعتماد نیست. ما الهام را هرگز دور از آب نمی‌بینیم. بین او و دریا رابطه‌ای ناگسستنی وجود دارد. علاوه بر این او عقیده دارد که زندگی‌اش را مدیون دریا است.
سحر مصیبتی توانسته است این پیوند ناگسستنی الهام و آب را در تک تک صحنه‌هایش جوری به تصویر بکشد که مخاطب، هم درد الهام را با تمام وجود حس کند و هم تسکین او را با دریا. البته بازی ترانه علیدوستی نیز صحنه‌هایی باور پذیر و حقیقی را برایمان تداعی می‌کند. به طوری که انگار او نه یک بازیگر بلکه یک شناگر قهار است.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
گردآوری: صبا طاهری
