دل نوشته

«ذهنت را خالی کن بدون حالت، بدون شکل مثل آب…  آب را درون  فنجان بریزی، تبدیل به فنجان می شود درون بطری بریزی، تبدیل به  بطری می شود درون قوری بریزی، تبدیل به قوری می شود آب می تواند جریان داشته باشد یا در هم بشکند! مثل آب باش دوست من… “بروس لی”* اما من […]

خاطره‌ای از مترو تهران  در سال ۱۳۸۹   زندگی از نمای نزدیک یک تراژدی و از نمای دور یک کمدی است “چارلی چاپلین”   از رفتن به بهشت زهرا خيلي خوشم نمی آيد حتی وقتی اقوام نزديك فوت می‌کنند و مجبورم که بروم ؛ با اکراه و سختی پا به جاده می‌گذارم. دليل اينكه خوشم […]

از مهد و آمادگی خاطره کم رنگ و محوی به یاد دارم. مهد کودکم  نبش خیابان  عباس آباد ( بهشتی فعلی ) بن بست دل آرا بود. از کودکی آدرس ها خوب به یادم  می‌ماند. حافظه تصویری خوبی دارم. اسم و عدد ممکن است یادم برود  ولی تصاویر  و زمان وقایع هرگز… آن مهد کودک که […]

هر آنچه شنیده بودم، بی هیچ کم و کاستی اتفاق افتاد. پپو قاصدکی بود که به هر جا سر می‌زد. خواب عجیبی که در طول زندگیم به دفعات  تکرار می‌شد، سوار بر تخت کودکی‌ام  از ساختمانی به ساختمان دیگر پرواز می‌کردم، تمام شهر زیر پای من بود، از آن بالا همه چیز چقدر کوچک بود، […]

  رابطه عمیق من با خدا، آن هست ناپیدا، آن هست و نیست، آن یکی بود یکی نبود، از آنجا آغاز شد. ایمان من به خدا از مسیر سجاده نشینی شابی جان و دعاهای شبانه او برای شفای عمویم شکل گرفت. شب تا صبح، تسبیح به دست می‌نشست و با خدا راز و نیاز می‌کرد. […]

پرواز تهران استانبول ۱۶\۱۰\۱۳۹۹ روز تولدم … فرودگاه امام  هیچ وقت نشده بود که روز تولدم جشنی نداشته باشیم؛ ولی کرونا قاعده تمام برنامه‌ها را عوض کرد. الان چهار و چهل دقیقه صبح است. ۵۳ سال پیش در سال ۱۳۴۶ من ۴۰ دقیقه قبل متولد شدم. در میان انبوهی از خون و فریادهای مادری! در […]

اگر بخواهم خودم را به یک ملودی تشبیه کنم، که گویای ویژگی‌های من باشد، هم نیمه های روشن و هم نیمه های تاریک و پنهان؛ ترکیش مارش موزارت و زوربای یونانی بهترین گزینه هاست… این دو ملودی مرا می برد به اوج هیجان و سرزندگی، انگار برای روح من ساخته شده‌اند، با این دو ملودی […]

سال‌ها بود که از این “سه نقطه” توی همه نوشته‌هام استفاده می‌کردم… قرار شد در مراسم چهلم پدرم سخنرانی کنم! تا آن زمان پشت میکروفن نرفته بودم؛ در مدرسه هم هر وقت معلم اسمم را صدا می کرد وحشت می‌کردم و می‌گفتم: «بلد نیستم»؛ نمی دانم دلیلش چه بود؛ اضطراب عجیبی من را می‌گرفت؛ دستپاچه […]

۲۴ آذر ماه ۱۳۹۸فرودگاه امام خمینی ساعت ۱۱ شب سال ها پیش، زمانی که در آلمان مشغول به تحصیل بودم، هر وقت برای دیدن خانواده می آمدم و یا برمی‌گشتم مادرانی به من سپرده می شدند که زبان بلد نبودند و فرزندانشون از من که آن زمان ۲۰ سال بیشتر نداشتم می‌خواستند، که به آنها […]

تمام سال‌هایی که در کنار هم بودیم؛ در انتظار آمدنش بودم. بله، “انتظار”؛ بودنِ او بود…. و قرار گذاشتن؛ یک کابوس پایان‌ناپذیر! تمام روز سرکار بودن؛ در خیابان، مغازه، ماشین، کافه… علف که سهل است، با او درخت ها سبز می‌شوند به زیر پایت! تاخیر بخشی از او و انتظار بخشی از من شده بود؛ […]