سنگ نوردی (۲)
انواع سنگنوردی
این رشته ورزشی خود شامل تعدادی زیرمجموعه ورزشی می‌باشد که در ادامه می‌توانید نام انواع فعالیت‌های مختلف این رشته را ببینید:
دیواره نوردی (Big Wall Climbing):
به نوعی از ورزش سنگنوردی (یا صخره نوردی) گفته می‌شود که در آن صعود بیش از یک طول طناب است (یک طول طناب معمولاً ۵۰ متر است). دیواره‌نوردی خود دارای انواع متفاوتی از قبیل صعود مصنوعی و صعود طبیعی (یا کلاسیک) می‌باشد. این سبک‌ها از لحاظ نوع حمایت‌های میانی و میزان اتکای صعودکننده به ابزارها یا توان بدنی خود از هم متمایزند. پارک ملی یوسیمیتی یکی از مشهورترین مکان‌های دیواره‌نوردی می‌باشد.
سنگنوردی اسپورت (Sport Climbing):
سنگنوردی اسپورت صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) با حمایت طناب از زمین، که صعودکننده تنها به توان بدنی خود متکی می‌باشد.
درای‌تولینگ یا صعود ترکیبی (Dry Tooling):
صخره‌نوردی با تبرهای مخصوص یخ‌نوردی.
سنگنوردی سالنی:
سنگ نوردی سالنی (که نام رسمی آن صعودهای ورزشی است) در ابتدا تلاشی برای شبیه‌سازی سنگ نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشته ورزشی مستقلی تبدیل شد؛ دیواره‌های سنگنوردی سالنی از جنس فایبر گلاس یا چوب هستند و گیره‌های مصنوعی به وسیله پیچ و مهره روی این دیواره‌ها نصب می‌شوند. این رشته در حال حاضر تحت نظر فدراسیون جهانی صعودهای ورزشی به نام IFSC فعالیت می‌کند.
سه رشته‌ی اصلی صعودهای ورزشی عبارت اند از:
سرطناب : سرطناب یا “سختی مسیر” عمده ترین رشته‌ی سنگنوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را صعود می‌کند و در حین صعود، طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک به یک در حمایت های میانی (اسلینگ) می‌اندازد. امتیاز فرد با تعداد گیره هایی که گرفته‌است مشخص می‌شود.
سرعت : در رشته ی سرعت، فرد مسیر سرعت استاندارد تعیین شده توسط فدراسیون جهانی روی دیواره ی ۱۵ متری را با حمایت از بالا به سرعت صعود می‌کند. رکورد جهانی در قسمت مردان در حال حاضر ۵.۶۸ ثانیه است.
بولدرینگ(Bouldering) : همانند بولدرینگ طبیعی، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره صعود می‌کند. حمایت با طناب انجام نمی‌شود و صعود کننده روی تشک می‌افتد. در رقابت‌های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می‌تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با تعداد مسیرهای کامل شده و تعداد تلاش های لازم مشخص می‌شود.
ویژگی ورزشکاران
این رشته ورزشی نیروی جسمانی زیادی لازم دارد و علی‌رغم تصور عموم که معتقدند بیشترین تمرکز روی قدرت عضلات بالاتنه و میان تنه است، این تصور غلط است و سنگنوردی تمام عضلات بدن را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و عضلات بالاتنه و پایین تنه باید به یک اندازه تقویت شوند. برای آنکه بتوان صعود از صخره را به سرانجام رساند، علاوه بر تناسب اندام و چالاکی، به آمادگی ذهنی هم نیاز است. کسی که رو به این رشته ورزشی می‌آورد، باید مشقات آن را تاب بیاورد و از لحاظ ذهنی برای انجامش آماده باشد. سنگ نوردی ورزش مخاطره‌آمیزی است اما علاقه‌مندان به این رشته ورزشی خطر و هیجان نهفته در آن را به چشم مزیت و چالش می‌بینند و از آن استقبال می‌کنند.
______
