معرفی فیلم سرخ پوست
سرخپوست فیلمی در ژانر درام، معمایی، عاشقانه به کارگردانی و نویسندگی نیما جاویدی و تهیه‌کنندگی مجید مطلبی محصول سال ۱۳۹۷ است.
این فیلم برای نخستین بار در سی و هفتمین دوره جشنوارهٔ فیلم فجر به نمایش درآمد و با نامزدی در ۸ رشته، سیمرغ بلورین جایزهٔ ویژه هیئت داوران را به دست آورد.
خلاصه داستان:
سال ۱۳۴۶، یک زندان قدیمی در جنوب، به دلیل مجاورت با فرودگاهِ در حال توسعهٔ شهر، در حال تخلیه است. سرگرد نعمت جاهد، رئیس زندان، به همراه مأمورانش در حال انتقال زندانیان به زندان جدید هستند و قرار است خود سرگرد به همراه افرادش تا عصر از زندان بروند. سرهنگ مدبر که مافوق جاهد است، به نزد او در زندان می رود و می گوید که جاهد ترفیع گرفته و قرار است جانشین خود او شود. جاهد که از شنیدن این خبر خوشحال است، طی یک تماس تلفنی متوجه می شود که یکی از زندانیان به نام احمد ملقب به سرخ پوست همراه با دیگر زندانیان نبوده است.
تحقیقات بعدی، جاهد را مطمئن می سازد که سرخ پوست در زندان است و در جایی پنهان شده است. هم زمان، یک مددکار زندان به نام سوسن کریمی به دیدن جاهد آمده و به وی می گوید که حکم سرخ پوست به طرز مشکوکی از حبس به اعدام تغییر کرده است. جاهد که حکم ترفیع خود را در خطر می بیند به همراه نیروهای خود، تمام زندان را برای پیدا کردن سرخ پوست جستجو می کند…
نکات مثبت فیلم سرخپوست
- قبل از تحلیل تخصصی در باب تدوین فیلم سرخپوست به دیگر نکات قوت فیلم باید اشاره ای داشته باشیم. در وهله اول نکته ای که به وضوح جلوی چشم مخاطب سینما قرار دارد، بازیگری، شخصیت پردازی، لوکیشن، مکان و انتخاب های کارگردان است.
- نکته ی بعد این است که داستان فیلم تقریبا در نیم قرن گذشته روایت می شود، زمان و مکان و کار بازیگران آنقدر خوب و واقعی جلوه می کنند که گویی فیلم در همان زمان پنجاه سال گذشته تولید شده و این خود یک نکته بزرگ و مهم برای سینمای امروز ایران است.
- فیلم جاویدی تاریخ و زمان دارد و این زمان را در بهترین فرم خود به بیننده منتقل می کند. در سرخپوست اقتدار آن زمان و همچنین شکوفایی و پیشرفت دوران مشخص است و فیلم سراسر مصمم است که مسئولیت پذیری پیمانکار راه سازی (با بازی آتیلا پسیانی) و برنامه ریزی دقیق شان برای احداث فرودگاه را به مخاطب نشان بدهد و بیننده را به صورت ناخداگاه به آن دوران ببرد.
- همچنین می توان گفت به طور کلی فیلم جاویدی، تاریخ مصرف ندارد. سرخپوست از ابتدا روندی جذاب را در پی می گیرد و درگیری، تعلیق و اتفاقاتی که قابل پیش بینی نیستند را رقم می زند. مهمتر از همه پایان بندی فیلم است که فصل آخر قصه را به خوبی جمع می کند و مخاطب بر خلاف تصوراتش از سیر فیلم، با پایانی متفاوت مواجه می شود.
جوایز فیلم:
- برنده سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر
- برنده تندیس شایستگی بهترین فیلم در بیست و یکمین جشن سینمای ایران
- برنده تندیس شایستگی بهترین بازیگر نقش اول مرد در بیست و یکمین جشن سینمای ایران
- برنده تندیس شایستگی بهترین فیلم‌برداری در بیست و یکمین جشن سینمای ایران
- برنده تندیس شایستگی بهترین جلوه‌های ویژه بصری در بیست و یکمین جشن سینمای ایران
- برنده جایزه بهترین فیلم جشن حافظ
- برنده بهترین کارگردانی جشن حافظ
- برنده بهترین بازیگر مرد سینما جشن حافظ
تعدادی از بازیگران فیلم:
- نوید محمدزاده (سرگرد نعمت جاهد)
- پری‌ناز ایزدیار (سوسن کریمی)
- آتیلا پسیانی (مدیر فرودگاه)
- ستاره پسیانی (زن احمد سرخپوست)
- حبیب رضایی (زندانی)
- مانی حقیقی (سرهنگ مدبر)
- محمد رسول صفری (سروان رئوف)
- اسماعیل پوررضا (سید داوود)
- یدالله شادمانی (پیرمرد)
- علی مردانه (استوار اسدی)
- امیر کیوان معصومی (استوار عباس ناجی)
و در آخر
نیما جاویدی ثابت کرد که کارگردانی توانا است و اگر شرایط برای او فراهم شود، می‌تواند فیلمی را بسازد که شاعرانگی نهفته در آن مخاطبش را مدهوش کند. «سرخپوست» ساده و بی ادعا است، اما پر از لحظاتی است که به معنای واقعی می‌توان گفت: جای همچنین اثر درخشانی در سینمای ایران خالی بود، فیلمی که سرشار از نبوغ و خلاقیت و تکنیک است.
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.
گردآوری: صبا طاهری
