گرد آوری: ندا حاج رسولی
این غار طبیعی شگفت انگیز یکی از بزرگترین غارهای آبی در دنیا است. این غار در شهرستان کبودر آهنگ در روستای علیصدر قرار دارد.
این غار تالابی طولانی ترین مسیر قایقرانی درون غار را درجهان داراست. از نظر کارشناسان زمین شناسی قدمت این غار به دوران دوم زمین شناسی یا ژوراسیک بر می گردد.
وقتی وارد این غار چند میلیون ساله می شوید در ابتدا از دالان های پر پیچ و خمی باید عبور کنید و سپس برای ادامه مسیر باید سوار قایق شوید.
در این غار دالان ها و دهلیزهای متعددی وجود دارد و از مجموعه رشته آبهای درون غار علیصدر دریاچه هایی به وجود آمده اند که تنها با قایق عبور از انها میسر می باشد.
در تمام مسیر عبور با قایق مناظر خارق العاده ای که قندیل ها ساخته اند قابل تامل است.
قندیل هایی از جنس «استالاکتیت» و «استالاگمیت» اشکال مختلفی به وجود آورده اند که بعضی از آنها شبیه تندیس هایی به شکل حیوانات بنظر می آیند
از بارزترین این قندیل های تندیس نما پنجه ی عقاب، شیر دو سر، کبوتر، مجسمه ی آزادی، خوشه ی انگور، قایق وارونه و گل کلم میباشد.
این مجسمه های سنگی و طبیعی به دلیل فرسایش سنگ های آهکی در طول میلیون ها سال به وجود آمده اند و مانند اثری هنری جلوه می نمایند.
غار علیصدر در اسنادی که در روستای علیصدر یافت شده است با نام «علی سد» عنوان شده است اما در سال ۱۳۵۰ که برای این روستا جاده احداث شد روی تابلو ورودی روستا نام علیصدر نوشته شد و از آن زمان این نام برای این غار و روستا به کار برده شد.
داستانهای مختلفی درباه ی چگونگی کشف این غار توسط روستاییان و محلی ها بیان می شود
یکی از آنها این است که: که در روزگاران قدیم چوپانی به نام علی سد هنگام چراندن گوسفندان خود به ناگاه متوجه میشود که یکی از گوسفندان گله ناپدید شده است و هنگامی که در جستجوی گوسفند گمشده بوده از شکاف بسیار کوچکی وارد شده و با این غار با عظمت رو به رو می شود.
برخی معتقدند که مردم روستای علیصدر و روستاهای اطراف از قدیم غار علیصدر را می شناختند و از آب آن استفاده میکردند و در زمان جنگ ها و غارت ها از آن جا به عنوان محلی امن بهره می جستند.
شناسایی اولیه این غار به حدود ۱۵ سال پیش از انقلاب بر میگردد که توسط گروه کوهنوردی همدان انجام پذیرفت و پس از آن دهانه و ورودی غار را عریض تر و پهن تر کردند و ورود به غار را برای عموم ممکن ساختند.
آب درون دریاچه های غار بدون رنگ و بدون بو می باشد و هیچگونه حیات جانوری در آن دیده نشده است.
دمای آب در تمام طول سال تقریبا ثابت و ۱۲ درجه می باشد.
هوای داخل غار عاری از هرگونه گرد و غبار و الودگی است و دمای مطبوعی دارد.
غار علیصدر بیست و سومین اثر طبیعی ملی ایران می باشد توسط سازمان میراث فرهنگی در ۱۵ دی ماه ۱۳۸۷ در میراث طبیعی ایران جای گرفت.
به امید اینکه دیدن این غار خارق العاده که یکی از شاهکارهای آفرینش می باشد برای همگان میسر شود
