اصطلاح مهارت های فردی (Personal Skills) در دهههای اخیر بسیار رایج شده است. البته اوایل به این دلیل از واژه فردی استفاده میشد که آن را از مهارتهای سازمانی (Organizational Skills) متمایز کند. مثل مهارت نقاشی، نواختن ساز، فن بیان و تسلط کلامی که تمرین یا کاربردی بودنشان منوط به عضوی از یک مجموعه بودن نیست.
مهارتهای سازمانی، توانمندیهایی هستند که برای تمرین و بهکارگیری آنها نیاز به بستر سازمانی یا یک فضای همکاری است. مثلاً مهارت تفویض اختیار یا کار تیمی، مهارت هایی هستند که در فضای سازمانی و محیط کسب و کار کاربرد دارند.
اما امروزه اکثر پژوهشگران این حوزه معتقدند که مرز میان مهارتهای فردی و سازمانی مبهم شده است. چرا که مرز میان زندگی شخصی و شغلی مبهم شده است. همچنین تنوع سبکهای زندگی، افزایش پیچیدگی زندگی و کاهش پیشبینیپذیری آن و دهها عامل دیگر، دسته بندی مهارت ها بر اساس قلمرو آنها (فردی و سازمانی) را بیمعنی کرده است.
مثلاً مهارت تصمیمگیری در هر دو حوزه زندگی فردی و سازمانی مصداق دارد. همینطور مهارتی مانند تفویض اختیار که حتی در محیط خانواده و پرورش کودکان، برای خانوادههایی که دغدغه رشد مهارت های فردی کودکانشان را دارند، هم کاربرد دارد. به همین علت، طی سالهای اخیر اصطلاح مهارت فردی کمتر بهکار برده میشود و اصطلاح دقیقترِ توسعه فردي (Personal Development) رایج شده است.
مبحث توسعه مهارت های فردی چگونه رواج پیدا کرد؟
امروزه علم روانشناسی صرفاً به اختلالات روانی نگاه نمیکند. بلکه تلاش میشود تا راهکارهایی برای شادتر، با انگیزهتر، خوشبینتر و راضیتر ساختن انسان ها نیز ارائه دهد. توسعه مهارت های فردی یعنی تمرکز بر مهارتهایی که باعث میشوند ابعاد مثبت شخصیتی ما جلوه کنند، با دیگران ارتباطات بهتری برقرار کنیم و زندگیمان را در ابعاد گوناگون رشد بدهیم در گروِ توسعه دانش و خودآگاهی است.
از آنجا که پیش نیاز همه موارد گفته شده داشتن شناخت دقیق از خود است، مبحث توسعه فردی به علم روانشناسی راه پیدا کرده و از ارکان مهم این رشته شد. البته موضوع توسعه فردی قدمتی به اندازه تاریخ بشر دارد. اگر به مذاهب و عقاید مختلف در طی دوران نگاه کنیم سرنخهای مقوله توسعه پیدا کردن و فرد بهتری شدن را پیدا کنیم.
“توسعه فردی” به معنی توسعه چه بخشهایی از زندگی فرد است؟
توسعه فردی به معنای بهبود مهارتها، افزایش یادگیری، شناخت نقاط ضعف و قدرت، پیشرفت در زمینه شغلی و بطور کلی بالا بردن کیفیت زندگی است. توسعه فردی یعنی تلاش برای بدلشدن به نسخهای بهتر از خود.
مهارتهای آن هم شامل مواردی میشوند که احساسات، رفتار و افکارمان را توسعه و رشد میدهند. از کلاسهای ورزشی که شرکت میکنیم تا ادامه تحصیل و جلسات روانکاوی، همگی زیر مجموعه موضوع توسعه فردی هستند. زیرا به بیان ساده میتوان گفت همه این کارها در جهت پیرایش یا آرایش فردیت و کلیت زندگیمان است.
“توسعه مهارت های فردی” چگونه ممکن میشود؟
توسعه فردی و برنامهریزی به این معنی است که فرد میخواهد با کسب مهارت (چه فردی و چه سازمانی) به فردی توانمندتر تبدیل شود. این فرد برای خود و سازمانش موثرتر و ارزشآفرینتر خواهد شد. توسعه فردی (یا به تعبیر قدیمیتر آن: توسعه مهارتهای فردی) یک اقدام مقطعی نیست؛ بلکه مسیری طولانی است که باید گام به گام طی شود. به همین علت، بدون برنامهریزی امکانپذیر نیست.
برای شروع این فرآیند مثل هر برنامه استراتژیک دیگری، ابتدا به شناخت دقیق از نقاط قوت و ضعف خود نیاز داریم و سپس در پی آن و در راستای بهبود باورها و کارهایمان دورههای آموزشی مناسب را انتخاب میکنیم. خوشبختانه در دنیای امروز دسترسی به اطلاعات اولیه علم روانشناسی، دورههای روانشناسی، خودشناسی و توسعه فردی از هر زمان دیگری سادهتر شده است. به این ترتیب با سرمایهگذاری روی خودمان پتانسیل رشد و تبدیل شدن به بهترین نسخه از خود را به حداکثر میرسانیم.
جایگاه مهارت های فردی در رزومه چیست؟
مهارت های فردی در رزومه باید با توجه به توضیحاتی که در مورد موقعیت شغلی ارائه شده، وارد شود. چرا که استخدام کنندگان معمولا زمان محدودی برای بررسی رزومه ها دارند.
مهارتهای فردی در رزومه عملکردی (Functional Resume): افرادی که مسیر شغلی خود را تغییر میدهند، هیچ تجربه کاریای ندارند یا مدتزمان کمی است که مشغول به کار شدهاند بهتر است این قسمت را با دقت پر کنند.
مهارتهای فردی در رزومه به صورت جداگانه: کسانی که تجربیات فراوانی دارند و میخواهند بر مهارتی به شکل خاص تأکید کنند به نحوی که آنها را از دیگران متمایز کند، می توانند از این روش استفاده کنند.
مهارتهای فردی در بخش تجربیات شغلی: هنگام نوشتن تجربیات کاری، مهارتها در توضیحات شغل ذکر میشود.
نویسنده: فاطمه اکبرزاده
اگر از خواندن این مقاله لذت بردید از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.
روی لینک زیر کلیک کنید.