من زندگی ام را هر روز می آفرینم.

آفرینش جهان ، هر روز از من ناشی میشود و آنچه مرا در این آفرینش شریک و سهیم کرده، دانش است که من نیز ،بخشی از آن هستم. خیلی ساده است که بدانیم، آفرینش در یک تابلوی نقاشی، یک داستان ،یک فیلم، یک بزم دوستانه و یا یک شغل جدید نیز ظهور خواهد کرد. و من از لحظه به لحظه موجود، زندگی ام را می آفرینم ؛ از خلق سلولهای جدید بدنم ، از انتخاب جوابهای عاشقانه ام، از والدینم و الگوهای کهنه شان ، از شغل تازه ام از حساب بانکی،ام از رابطه با دوستانم، و از هر حالت و وضعی که برای خودم پیش می آید. یکی از قدرتمندترین موهبت هایی که به من داده شده، پندار من است. من آن را برای دیدن چیزهای خوبی که برایم اتفاق میافتد یا کسانی که مرا در خود گرفته اند به کار می‌برم. آن هنگام که با خود برترم، زندگی دوباره می آفرینم، در آرامش هستم.

من، به آفرینندگی خود اعتراف کرده و به آن افتخار میکنم.

💮🌼💮🌼💮🌼💮🌼

سرچشمه قدرت من، اندیشه من است.

من آگاهی مطلق هستم. از این آگاهی ،در هر ر اهی که بخواهم استفاده می‌کنم .من هستم که انتخاب می‌کنم، که در حیطهٔ نیازمندی و محدودیت ها آگاه باشم یا در حوزه بی‌نیازی ،یگانگی، هماهنگی و تکامل این آگاهی ،نامحدود بوده، یا نمایی منفی دارد یا مثبت . من در همه دوره ها ،با همه زندگی یگانه ام ،و با تجربه عشق، هماهنگی ،زیبایی ،قدرت لذت و…. احساس راحتی می‌کنم. من خود ،آگاهی انرژی و امنیت هستم. من آگاهی و تجربه ام را می آموزم، میپرورانم و تغییر می‌دهم. همه چیز خوب است.

آنچه در جهانمان می‌بینیم، بازتابی است از آنچه در اندیشه داریم.

_______

منبع: کتاب زنان خردمند نغمه افسردگی سر نمی دهند.

نویسنده: لوئیز هی

____________

اگر به بخش داستانک علاقه مندید، از مقاله قبلی ما نیز دیدن کنید.

روی لینک زیر کلیک کنید:

زنان خردمند نغمه افسردگی سر نمی دهند(۱)

•Maahkhatoon97

__________

۰

۰